چیزی از پاییز نمانده
جز برگهای پا خورده ای
که گوششان پر از حرف های سر به مهر
عابران خسته شهر ست
و دلهای غریبی که پشت پنجره
چشمشان سفید شد
به لاشه ی خاطراتی زرد
که زیر جاروی رفتگران شهر
فریاد می کشند
آهای
یادت نرود
زندگی راه خودش را می رود
چه بخواهی چه …