در یک جامعۀ اسلامی که ارزش‌ها حاکمیت دارند و در فرهنگ و قانون نهادینه شده است، معلوم است که تظاهر به ارزش‌ها و نفاق هم باب می‌شود و سودجویی‌ها و تخریب‌های فراوانی هم در پی‌خواهد داشت. یکی از آثار مخرب آن زده شدن مردم از ارزشها و حاکمیت ارزشی است. یکی از آثار مخرب دیگر آن باز شدن راه نفوذ و رخنه به بدنۀ حاکمیت و زمینه‌سازی برای استکبار و استبداد است. این مهمترین مشکل سیاست در جامعۀ اسلامی است که باید از آن عبور کرد و جامعه را از آسیب‌های آن نجات داد.
برای رهایی از نفاق نباید سیاست و معنویت را از هم جدا کنیم و ارزش‌ها را در سیاست نادیده بگیریم تا از این طریق مانع رواج تظاهر و تخریب ارزش‌ها شویم. این اولین راه حلی است که به ذهن افراد سطحی نگر می‌رسد که ارزش‌ها را حذف کنند تا مورد سوءاستفادۀ متظاهرین قرار نگیرد. راه حل صحیح این است که در عرصۀ سیاست آن‌قدر بر ارزش‌ها پافشاری کنیم و آنها را تبیین کنیم، تا کسانی که متظاهر هستند طی امتحاناتی کنار بروند و طاقت نیاورند و خود را رسوا نمایند. این برخلاف نظری است که معتقد است باید معنویت و سیاست را از هم تفکیک کرد تا صورت مسئله پاک شود. نه، باید مسئله را حل کرد و سیاست و معنویت و دیانت را توأمان بخواهیم و دوران بروز نفاق که طبیعتاً پیش می‌آید را با پافشاری بر ارزشها و تبیین دقیق آنها به خوبی پشت سر بگذاریم. چون اهل تظاهر به معنویت معمولاً زیاد طاقت ایستادگی ندارند و بالاخره پرده از باطن خود برمی‌دارند.
یکی دیگر از راه‌کارهای گذر از نفاق در عرصۀ سیاست، که البته بعد از راه‌کار پیشین قابل تحقق است، سخت‌گیری نسبت به سیاسیون است. هم مردم سخت‌گیرانه، اگرچه با حفظ حسن ظن، با سیاستمداران کلان برخورد کنند و هم مسئولان کلان با اطرافیان و گماردگان خود با سخت‌گیری فراوان و حتی گاهی از اوقات با سوءظن برخورد کنند. چون قدرت مشتریان زیادی دارد که حاضرند به خاطر رسیدن به آن متظاهرانه هم رفتار بکنند و حتی گاهی ممکن است بعضی‌ها خودشان هم ندانند که غرق جذابیت قدرتند نه شیفتۀ معنویت و دیانت، و بعد به مرور این نفاق پنهان آنها آشکار شود.
امام زمان(ع) به دو گروه خیلی سخت می‌گیرند؛ گروه اول، دشمنان اسلام و گروه دوم، فرمانداران تحت فرمان خود. حضرت نسبت به عموم مردم سخت‌گیر نیستند، اما به یاران خود که قدرت و مسئولیت سیاسی در دست دارند، خیلی سخت می‌گیرند و از آنها انتظار تقوا، دیانت، ایثار و ازخودگذشتگی‌های خیلی بیشتری دارند. نتیجه این خواهد شد که دیگر کسی با تظاهر و نفاق وارد عرصۀ سیاست نخواهد شد، چرا که می‌بیند عرصۀ بسیار سختی است و منافع مادی و دنیوی هم در آن وجود ندارد.