? ببینید | نقطه‌های نورانی

?️ نماهنگی از پیام رهبرانقلاب به‌مناسبت هفته دفاع مقدس و روز تجلیل از شهیدان و ایثارگران.

? #کوچه_شهید

قصه ی بهمن…

یکی بود یکی نبود، غیراز خدا هیچکس نبود، جز یکی یارخدا،

نام او روح الله،

آنکه بود مظهرمهر، آنکه شد نورسپهر،

شهرتاریک و سیاه،

مردمان مرده و بی روح و نوا،

او با بانگ رس، هی میزد برهمه کس،تا صدایش همه جا…

ته ها بیدار،

مست ها هوشیار،

قصه بسیار زیباست ، قصه ای بی همتاست .نهضتی جاویدان، رهبرش روح خداست .

مردگان زنده شدند، زندگی رنگی دگر، شد زمستان چو بهار

عده ای با ایمان ، با صفات شیران ،پاسدار و بیدار ، انقلابی هوشیار

دل ها مات و خموش ، بزدلانی چون موش ،گرد خود چرخیدند .

وه چه جنجالی بود!

جای ما خالی بود!

باز با بانگ رسا ، می سرودند تکبیر،

یارانش همه جا، با سلاح وحدت .

قصه ام طولانیست ،

وقت تنگ باشد و کم ، هرچه بود زود گذشت ، دوران ماتم و غم ،

ماه بهمن که دمید، رهبراز راه رسید،

گاه تاریکی گذشت ، شام شد صبح سپید

نهضتی جاویدان، در پناه قرآن، خاطراتی زیبا، رهبرش روح الله .

#دهه-فجر

دوباره ماه بهمن از در آمد/ به یادم خاطرات دلبر آمد

خوش آن سال و خوش آن ماه و خوش آن روز/که از ره آمد آن مهر دل افروز

بزد مطرب که ایران گشته پیروز/ دگر این انتظار ما سر آمد

چو هشت و چار شد از ماه بهمن/ چهان مرده شد یک باره گلشن

گلستان شد به یادش گل به دامن/ که از دریای رحمت گوهر آمد

عجب حال و هوایی داشت آن روز/ چه شور باصفایی داشت آن روز

چه خوش بلبل نوایی داشت آن روز/ که از چه یوسف کنعان برآمد

یکی از دیده اشک شوق جاری/ یکی از سجده بود اندر کناری

یکی از کف بداده اختیاری/ که دیگر آن شب هجران سر آمد

یکی در راه او جان ها فشانید/یکی در راه او گل می نشانید

یکی خود را به راهش می کشانید/ که از ره زاده ی پیغمبر آمد

سراسر عشق بود و جان فشانی/ سراسر عیش بود و شادمانی

سرور و عیش ما شد جاودانی/ که جان ما خمینی رهبر آمد

خمینی رهبر آمد/ به ایران او خوش آمد ، او خوش آمد

#دهه_فجر

? تصویری از دیدار امروز دانش‌آموزان و دانشجویان با رهبرانقلاب، در آستانه۱۳ آبان، روز ملی مبارزه با استکبار جهانی. ۹۷/۸/۱۲
? #دیدار_۱۳_آبان

 فدک جلوه ای کوچک از حق بزرگ آل الله مظلوم بود که

با وحشیانه ترین خوی منافقانه شان باز پسش گرفتند…

فدای مظلومیتت یا علیِ که اگر به دنبال بزرگترین حق آل الله “حق ولایتت” رفته بودی معلوم نبود امروز پس از ۱۴۰۰ سال رنگی از اسلام و یادی از مظلومیت علی باقی مانده باشد که ما به یادت غربتت اشک مهمان چشمهایمان کنیم…

 فدای غربتت یا علی؛

آنگاه که در کنج خانه زانوی صبر در بغل داشتی و برای شنیدن بانگ “الله اکبر” و نام زیبای رسول الله بر ماذنه ها استخون در گلو نفس کشیدی…

فدای نفس نفس هایت؛

آنگاه که دستهایت را بستند و به دارالخلافه ات کشاندند یک چشم بر درب نیم سوخته داشتی…

تو گویی به همراه دستهایت نفسهایت را نیز گره می زنند…

… فدای دستهایت که اگر بسته نبود…

و فاطمیه یک دهه نیست؛ که یک تاریخ است.

یک تاریخ پر از درد. یک تاریخ پر از غربت.

یک تاریخ پر از  مظلومیت.

یک تاریخ پر از ایمان به تاراج رفته.

یک تاریخ پر از نفاق و کینه…